Poezi nga Mustafë Krasniqi
MASHTRIMI…
(Mërgimtarëve)
Çka mendoni ju…
Kokën pa shall e plis
Luteni për rrugën
Ikjen për në mërgim!?
Fëmijëve ua hani kokën
Prapa kodrave mashtruese
Në fund të botës së ferrit
Ende pa rënë perdja e diellit.
Të rinjtë rrugëve bredhin
Me një copë bukë, në dorë
Përvëlohet në diell,
Në acar i ngrihet loti n ‘fyt
I riu në këtë rrugë të verbër
shpërthehet n’lot dhimbje
lutet për baltën e dheut
koha ia han shpresën!
Mashtrimi i bëhet gur malli
Në rrugët e botës helm
Ende pa rënë perdja e diellit
Faqeve lotët u thahen!
Kthehu gjaku im i njom, rini
Mashtrimi i rrugës së mërgimit
Është mallkimi i jetës sonë!
Mos ikni nga atdheu i ilirishtes
Rinia ime me plise e zemër të bardhë!