Shkruan: Emin Z. Emini
KOZMOS
Me shpejtësi drite nisur jam
Miliarda vjet zgjati ky udhëtim
Sa më shumë që të afrohem
Aq dhe më larg prapë të kam
Si një thërrmijë pluhuri në kaos
Vërtitem në kohë dhe hapësirë
Atje ku gjithçka ka tjetër kuptim
Atje ku dhe shpirti është kozmos
Ky kozmos i paanë i pambarim
Zgjerohet çdo sekondë vazhdimisht
Pas cilës galaktikë je fshehur
Një natë do të të gjej dielli im
KAÇAKU
kurr’ kurrkush
nuk i kish pa pikë loti n’sy
nji mjesi
hoqi plisin
kjajti
për f’mitë e dynjas’
për djalin e asaj
për çikën e vet
gjindja than’
nuk asht larg kjameti
burri
për t’parën herë
u ndie burrë
e
nuk u çue ma shtratit t’dekes
Lulet kanë emrin tënd
mbolla
lulegjaku luletambli
luleshpate luledielli
lulegjarpri luleshqiponje
lule mosmëharro luleletre
lulezjarri lulezonje
të gjitha farët i mbolla
çelën të gjitha
me emrin
moirë
DASHNI GEGNISHTE
E kam pas’ zor
Me t’shti në bojë pene
e me gjet germa drite për sytë e tu
Edhe ma zor me t’derdh curril gjaku t’shpirtit tem
e me t’pejzazhue
E
Edhe ma zor me t’dhan frymë
e n’djep me t’djellue
Ma t’madhin zor
e kam pas’ me ta ngjit emnin qi t’ka hije
e në pentagram me t’pranverue
Çkado që kam bá
ka kjen pak
T’gjitha i kam provue
Po kurr’ nuk mujta mos me t’dasht
e me ik prej teje
E mallkueme
Grue
E jemja e Mira
pashë njat’ hanë
qi po m’zgërdhihet në frengji
pse erdhe e u përbirove
nëpër shtatë dryna t’shpirtit t’em
e me nurin t’and m’përhane
pehrri
e ç’tu desht
qi çele hajnisht derën e odës t’eme prej burri
e nga hasra e gjerdekut
si t’mos e kisha dasht kurr’ gruen
ma përzane
pehrri
e qysh nuk të erdh’ gjynah
lumtunis’ t’eme me i ra çaki
kur isha tue i këqyr’ f’mitë
në oborr tue u rrit
bashkë me ftojt
*
prej dit’s t’sh’mitrit
pehrri
kur erdhe e hyne pa m’dvetë
(mallkue pra kjoftë njaj shejt)
për çdo mbramje e për çdo mjes
hija jote
kafen në oxhak ma pjek
e n’filxhanin qi syve t’tu u përnget
ma qet me naze
nj’aso me tavan kajmaku
sade
po unë pi zeher
përzie me gacat e dhimtes e prushin e mallit
qi u’ ktheva shpinën robve t’mi
e i çartun menç
pehrri
u habita krejt
mbeta tue t’këqyr’ ty
me sy t’verbuem
tash nuk më kan’ mbetun má mushkni
as me ia thanun lahutës
as me mbushun rr’shiqin e rrnesës frymë
pa frymën t’ande
qi kullën me temel po ma djeg
e nërmjet dy zjermave
për njat’ djell
mbetun kam i shituem reje
e vedit s’po i gjaj çare
veç n’e vrafsha hanën
n’ven’ teje
pranverë e prerë
llastik fëmijësh qe pranvera sivjet
loja pa u kryer në mes u këput
nga një fije u bëmë dy
teh brisku furfullizë veriu
në anë të kundërta
në dy qytete në dy dhera
fijet fluturuan
fytyrës na u përplasën syve
pranvera mori bukurinë magjepsëse të surrateve tona të ngrira
dhe u fut në grila akulli
vezë qyqeje të shpërndarë
stinë që e ndjekin njëra-tjetrën e kurrë nuk takohen
mbetem larg e afër
afër e larg
tash nuk ka rëndësi lojën kush e kalli
kush e kositi pranverën
dimrin kush e reshi në lulet e çelura të shpirtit
ping mbetëm
moirë
Shkronjat
I shoh shkronjat
Të shkreta
Të vetmuara rrinë
Të heshtura
Në zinxhirin e alfabetit të renditura si ushtarë në pritje
Të burgosura qëndrojnë në qelitë e errta
Prapë dhe atje s’bëzajnë
Rrinë në pritje
Tek ëndërrojnë një fije drite
Rrinë dhe presin si farë në hambar
Dorën hyjnore t’i mbjellë në arë
I këqyri ashtu të strukura në radhë
Si në gjerdanin e ndryshkur të një kërcure plakë
Harruar moteve në arkën e nusërisë
Dergjen digjen për të bulëzuar në fjalë
Mjafton
T’i miklosh si flokë fëmije
T’i puthësh si dashnoren
T’i godasesh si armikun
T’i përqafosh si nënën
T’i lëndosh në sedër
T’i zgjosh nga gjumi
T’i thërrasësh në emër
Hopa hidhen në valle me hap shtojzovalle’
Pushtojnë qiejt me krah’ pulëbardhe
Ecin nëpër mijëvjeçarë me shpejtësi drite
Ndalojnë në kroje shkojnë në stacione kozmike
Mjafton t’i hukatësh
T’i bashkosh t’i ndash t’i rendisësh
T’i rirreshtosh t’i lëvizësh
Pastaj do të shohësh si ato e lëvizin një botë
Që asgjë dhe askush
As dje as sot
Nuk e ka lëvizur dot
Të kapura dorë për dorë në fjalë
Blerojnë vjelin ndërtojnë shkatërrojnë
Male mite shkretëtira qytete
Perandori buburreca atome dete
Yje terrina pilivesa planete
***
Jetë urrejtje dashuri vdekje
Mjaltë helm lot melhem
Lumturi trishtim ndarje bashkim
Njerëz ujq barot bukë
Paqe pranga penel parmendë
Zjarr shi xhenet xhehnem
Diell djep currril cicërimë
Mbjellin e rrisin shkronjat
Gjithësi e asgjë
Korrin e shijnë
Janë
Ëndërr Pemtim
Zeus Zot
Veç profilin tënd
Të shterptat shkronja
Asnjëherë dhe asnjëherë
Nuk e vizatuan dot
Moirë
Malli im
Pa shkronja
e.z.e