Tufë poezi nga Drita Kosumi Syla
LEGJENDËS SË GJALLË
( Bacë Adem Demaçit)
Nga burgu në burg
Shumë herë të dërguan,
Qëndrove si lis,
Asnjëherë s’u përkule.
Të ofruan mjaft pasuri,
Të ofruan edhe shumë flori,
Por të gjitha i refuzove ti,
Sepse në mendje shpirt,
E zemër, e kishe drejtësin.
Fole edhe atëherë,
Fole me një grup shokësh,
Kur të tjertë heshtnin,
Të heshtësh, ishte jonjerëzore.
Morali yt shumë i lartë,
Ishte po aq i forte,
Sa vetë veprat tua,
Edhe sa vetë ideali.
Nuk u dorëzove kurrë,
Ishe më i forte
Se lisi, guri e mali,
O Legjendë e gjallë,
O bacë Adem Demaçi!
ËNDËRR DRITE
Fuqishëm stuhitë i kam ndjerë,
kam provuar buzëqeshje,
rrugë të vrazhda,
me dhembje
e trishtim vjeshte!
Gjethet me dhembje
pranë vetes,
shpirtin e sfilitur
prej jetës.
Ëndrrën e lakminë,
mjegull të trazuar,
lotin e rrëzuar.
Mëngjeset,
i kam lënë
mbi
pikla vese,
me dritën
jam takuar..
ATA TË TRE DIELL-ZGJUAR
(Në 35 vjetorin e rënies së dëshmorëve:
J.Gërvalla, K.Zeka dhe B.Gërvalla)
Ata të tre në tokën e huaj
Me diellin zgjuar folën më heret se ne
U përplasën dhe u grindën
Rrugën t’ia drejtojnë për t’vetin At-dhe!
Në janarin e acartë me ngricë e borë
Korbat e zinj kishin zënë prita
Për Diell Kosove bëhen therorë
Tokës dardane duhet zbardhur drita!
Tri rreze lirie natës i bëtë dritë
Tani pas ca dekadash t’gjallë-n’kujtim
S’mund kush t’u vretë në asnjjë pritë
Emrat tuaj Lapidar që na rrit!
USHTARI
Me pushkë në dorë
Nënën përqafon
do të bëhem rreze e lirisë
për tërë Etninë…
Nuk shkelet tokë e Arbërit
amanet i shkruar në gurë
Kosova lule e gjakut
Bac Ademi shtizë n’Flamur.
Jam e fjalës dhe e besës
në sy tu dritë do bëhem
lindja Diellit do agoi
një krismë pushke n‘tokë Dardane.
Kosovë, o tokë martire
fal me shëndet nga Perëndia
prapë çel lule Antigone
manushaqe mbledhin fëmija…