Tufë Poezi nga Emin Z Emini

Shkruan: Emin Z. Emini

KOZMOS

Me shpejtësi drite nisur jam
Miliarda vjet zgjati ky udhëtim
Sa më shumë që të afrohem 
Aq dhe më larg prapë të kam

Si një thërrmijë pluhuri në kaos
Vërtitem në kohë dhe hapësirë
Atje ku gjithçka ka tjetër kuptim
Atje ku dhe shpirti është kozmos

Ky kozmos i paanë i pambarim
Zgjerohet çdo sekondë vazhdimisht
Pas cilës galaktikë je fshehur
Një natë do të të gjej dielli im

KAÇAKU

kurr’ kurrkush 
nuk i kish pa pikë loti n’sy

nji mjesi 
hoqi plisin

kjajti

për f’mitë e dynjas’
për djalin e asaj
për çikën e vet

gjindja than’
nuk asht larg kjameti

burri
për t’parën herë
u ndie burrë

e
nuk u çue ma shtratit t’dekes

 Lulet kanë emrin tënd

mbolla 
lulegjaku luletambli
luleshpate luledielli
lulegjarpri luleshqiponje
lule mosmëharro luleletre
lulezjarri lulezonje

të gjitha farët i mbolla

çelën të gjitha 
me emrin
moirë

DASHNI GEGNISHTE

E kam pas’ zor
Me t’shti në bojë pene 
e me gjet germa drite për sytë e tu

Edhe ma zor me t’derdh curril gjaku t’shpirtit tem
e me t’pejzazhue

E
Edhe ma zor me t’dhan frymë
e n’djep me t’djellue

Ma t’madhin zor
e kam pas’ me ta ngjit emnin qi t’ka hije 
e në pentagram me t’pranverue

Çkado që kam bá
ka kjen pak

T’gjitha i kam provue
Po kurr’ nuk mujta mos me t’dasht
e me ik prej teje
E mallkueme
Grue

E jemja e Mira

pashë njat’ hanë
qi po m’zgërdhihet në frengji
pse erdhe e u përbirove
nëpër shtatë dryna t’shpirtit t’em
e me nurin t’and m’përhane
pehrri

e ç’tu desht
qi çele hajnisht derën e odës t’eme prej burri
e nga hasra e gjerdekut
si t’mos e kisha dasht kurr’ gruen
ma përzane
pehrri

e qysh nuk të erdh’ gjynah
lumtunis’ t’eme me i ra çaki
kur isha tue i këqyr’ f’mitë
në oborr tue u rrit
bashkë me ftojt

*
prej dit’s t’sh’mitrit
pehrri
kur erdhe e hyne pa m’dvetë
(mallkue pra kjoftë njaj shejt)
për çdo mbramje e për çdo mjes
hija jote
kafen në oxhak ma pjek
e n’filxhanin qi syve t’tu u përnget
ma qet me naze
nj’aso me tavan kajmaku
sade

po unë pi zeher
përzie me gacat e dhimtes e prushin e mallit
qi u’ ktheva shpinën robve t’mi
e i çartun menç
pehrri
u habita krejt
mbeta tue t’këqyr’ ty
me sy t’verbuem

tash nuk më kan’ mbetun má mushkni
as me ia thanun lahutës
as me mbushun rr’shiqin e rrnesës frymë
pa frymën t’ande
qi kullën me temel po ma djeg

e nërmjet dy zjermave
për njat’ djell
mbetun kam i shituem reje
e vedit s’po i gjaj çare

veç n’e vrafsha hanën
n’ven’ teje

pranverë e prerë

llastik fëmijësh qe pranvera sivjet
loja pa u kryer në mes u këput

nga një fije u bëmë dy

teh brisku furfullizë veriu
në anë të kundërta
në dy qytete në dy dhera
fijet fluturuan
fytyrës na u përplasën syve

pranvera mori bukurinë magjepsëse të surrateve tona të ngrira
dhe u fut në grila akulli

vezë qyqeje të shpërndarë
stinë që e ndjekin njëra-tjetrën e kurrë nuk takohen 
mbetem larg e afër
afër e larg

tash nuk ka rëndësi lojën kush e kalli
kush e kositi pranverën
dimrin kush e reshi në lulet e çelura të shpirtit

ping mbetëm
moirë

Shkronjat

I shoh shkronjat 
Të shkreta
Të vetmuara rrinë 
Të heshtura
Në zinxhirin e alfabetit të renditura si ushtarë në pritje 
Të burgosura qëndrojnë në qelitë e errta
Prapë dhe atje s’bëzajnë 
Rrinë në pritje
Tek ëndërrojnë një fije drite
Rrinë dhe presin si farë në hambar
Dorën hyjnore t’i mbjellë në arë

I këqyri ashtu të strukura në radhë
Si në gjerdanin e ndryshkur të një kërcure plakë
Harruar moteve në arkën e nusërisë
Dergjen digjen për të bulëzuar në fjalë

Mjafton
T’i miklosh si flokë fëmije
T’i puthësh si dashnoren
T’i godasesh si armikun
T’i përqafosh si nënën
T’i lëndosh në sedër
T’i zgjosh nga gjumi 
T’i thërrasësh në emër

Hopa hidhen në valle me hap shtojzovalle’
Pushtojnë qiejt me krah’ pulëbardhe
Ecin nëpër mijëvjeçarë me shpejtësi drite
Ndalojnë në kroje shkojnë në stacione kozmike

Mjafton t’i hukatësh
T’i bashkosh t’i ndash t’i rendisësh
T’i rirreshtosh t’i lëvizësh
Pastaj do të shohësh si ato e lëvizin një botë
Që asgjë dhe askush 
As dje as sot 
Nuk e ka lëvizur dot

Të kapura dorë për dorë në fjalë
Blerojnë vjelin ndërtojnë shkatërrojnë
Male mite shkretëtira qytete
Perandori buburreca atome dete
Yje terrina pilivesa planete

***
Jetë urrejtje dashuri vdekje
Mjaltë helm lot melhem 
Lumturi trishtim ndarje bashkim 
Njerëz ujq barot bukë
Paqe pranga penel parmendë
Zjarr shi xhenet xhehnem
Diell djep currril cicërimë
Mbjellin e rrisin shkronjat 
Gjithësi e asgjë 
Korrin e shijnë

Janë
Ëndërr Pemtim 
Zeus Zot

Veç profilin tënd 
Të shterptat shkronja
Asnjëherë dhe asnjëherë
Nuk e vizatuan dot

Moirë 
Malli im
Pa shkronja

e.z.e