Poezia fituese në”Drini Poetik”
Nga Sanije Ahmeti Dubova
Aurë qytetëse
Në heshtje mbledh sonte yjet
I marr fshehurazi i vë në gji
Mbrapa lulefustani im kujtim vasherie
Aurë qytetëse gri
Më zë malli në shesh
më zë malli per ty
e bëhesh ujë detrash
Stinë ëndrrash për sy
Më prekë etja e zjarreve
Baladë e shkruar në shi
Natë e lodhur prej kohësh pa ty
Po s`më del dot fjala
e nga vetja nuk ikë
Veç le të kaloj kjo kohë
veç le të kaloj kjo ditë
E çmendur për ty dhembshurishtë
Nesër ka me ardhë ditë e re
e lulefustani im i vjetruem
ka me mbetë i harruem
baladë qytetëse…
Vulosur përjetësisht
Diku aty larg zotit
Në kalldremet e tu
ndjejë hapat e sandaleve
që aq shumë i deshta
si vashëz e llastuar një kohë .
Ahh lulet iu ranë
sadoqë u kujdesa
shumë e më shumë u tretën në duart e mia
edhe trendafilet e egër që mblodha
të më zbukurojnë gjithë hijen time të ranë
E si prej qielle me fol me ty prej kalasë
kanga me ka dalë
Si në çdo pranverë
krah dallëndyshesh jam ba
e fluturim pas Drinit i kam ra
Jam tretë sa as gjumi s`më ka zan
se pritja veç pritja e ardhjes sate Doruntinë
më ka mbajtur gjallë
Thash që njëherë jam dashuruar në Drinin tand
vetëm për ti larë sytë e mi të etur
vetëm për ta larë lulefustanin tim
o vetëm të këndoj për ty njëherë
dhe për diellin tand
Se unë jam gjithëandej
nga era të merr
e rritet blerimi yt
edhe nën hijet tua pushoj
Se unë jam frymëmarrja jote
që me hove zemre
qohet peshë në çdo stinë
se unë jam aty
të të ushqej me qumështin bardh si borë
o me lotin tim .
x
Edhe po te doja
në blerimin tand
sytë ti pushoje
larg jam qyteti im
ai diell shumë kohë më parë
të mori nga unë
e copëza jete i bëri pelegrinë
i numëroi mëngjeset dhe mbrëmjet tua
në mure mbi urë ku vulosur është dashuria
në sy të përgjumur ëndrre jeta na ka tkurrë
e prej dhembjes jam ulur ne gur
diellin e kam lutë qyteti im të të bëhet Aurë
dhe kam mbajtur në shpirt ëndrrat e mia
jam qeshur prej harrimit
por të kam kënduar gjithnjë
ty që je feniks,ty që je kënga e gëzimit
