Tufë poezish nga poeti Beslim Aliu
DASHURIA IME E PAKTHIM
Dashuria ime e preu ylberin
Me gërshetën e vet
Tani ajo e tjerr vetminë
Në pe të hollë
E thur dashurinë.
Në nyje e lidhi vetminë
Nga nyjet e zgjidhi dashurinë
Ajo shkoi me hallet e veta
Si zogu kur fluturon
Më mbeti me mallëngjim
Dashuria ime e pakthim
Dashuria ime vajti me pikëllim
Më mbeti në mua malli im . . .
JETA ËSHTË E BUKUR PËR ÇDOKEND
Ai që këndon si liria
Mbetet gjithnjë madhështia
Ajo që mbetet si lum
Është e bukur si pëllumb
Jeta mbetet të jetojë
Historia do t’na gëzojë
Të jetojmë tok të bashkuar
Për këtë kemi luftuar
Poet t’i gjithmonë shkruaj poezi
E liria do të mbetet madhështi
Kjo jetë është e bukur për çdokend
Pse dikush dikend e dënon . . .
SHPESHHERË DUHET TË LUTEMI
Kujtesa bëhet etje e madhe
E ne ende kujtojmë
Se nuk mund të harrojmë
Kujtesa na humbi në çdo vend
Për te s’kemi menduar asnjëherë
E ne kemi mbetur pa shumë mend
Secili prej nesh niset diku
Me hijen e vet
Që vetit t’i ngjet
Në udhëkryqet e ngatrruara
Kursesi ta mësojmë
Rrugën kryesore të jetës
E ne shpeshherë duhet të lutemi
O Zot lejona që të jetojmë
Më shumë se sa që e meritojmë . . .
E DASHUR TI MË MBETE MALLI IM
E dashur ku je ti është zemra
Guri i kujteses përherë mbetet
Sytë e barit ma rikthejnë
Mallin e zemrën tënde
Ti më mbete tokë për shi
Dhe shi për pikëllim
Ti shkove me mallin tim
Zemra jote më mbeti kujtim
E dashur deri te varri yt
Gjithmonë këmbët më shkojnë
Drejt dhe me mallëngjim
Jeta është dhimba e mallit të mbetur . .
KUR DO TA MARRIM GUXIMIN
Me mallin e përmallimit
Mbetën ëndrra të çuditshme
Jashtë kujtesës me zjarr
Mbeti koka me mall
A do të zgjohemi nesër
Me hijen plot me mall
Cfarë urtie do t’na flas
Që vetes t’i japim fat
Në tokën e bleruar
Gjaku mbeti i harruar
Kur do të marrim guxim
Që mallit t’i japim kuptim
Cila porosi do t’na mbetet
Që ta flasim të vërtetën . . .