Shkruan: Fran Tanushi
UNË JAM I ATJESHËM
Unë jam
ky që jam
e këtu jetoj
I këtushëm s‘jam
E di se unë
se kush jam
dhe nga kam ardhur
Unë i atjeshëm jam
VARGJE PËR KËTË QYTET
Këtij qyteti
të përgjumur nga mosha
Ia mësova të gjitha rrugët
të gjitha labirinthet
ku dhimbja e krenaria
së bashku flenë
Si taksë
e viteve që m’i vodhi
në kërkim të mollës së artë
kopshtijeve të tij zbrazët
Këtij qyteti
sa e sa buzëqeshjeje
dhe vaje i kam falë
është ky që
një copë jetë nga jeta ime
peng në vete e mbanë
URREJTJA
E urrej lirinë
lirinë e atij që vret
atij që në emër të lirisë e vret lirinë
të lirisë së lirisë së vrasjes
E urrej lirinë e atij që ka liri
të vrasë në emër të lirisë
lirisë se atij që është i lirë
të vrasë atë dhe në emër të tij
lirinë e atij që s’ka liri
E urrej edhe lirinë time
lirinë që më lejon të urrej
lirinë e urrejtjes
e urrej
MOLLA E KUQE
Mollës së kuqe
iu zbeh ngjyra
I humbi shija
Mollës së kuqe
ia thyen degët
E kaploi mërzia
Mollës së kuqe
rrethuar më dritëza
iu vra shpresa
Mollës së kuqe
ia shkulën rrënjët
Mbeti kujtesa
më
TTË KAM PARË RËT
të kam parë
kur je zgjua
nga shtrati im
lehtas dole
duke ecur maje gishtërinjësh
me këmishën e qullur në dorë
të kam parë
kur ike duke u fshehur
pas murit të vajit
tek shtrydhje
këmishën e hollë
nga djersët tona valë
e unë
personazhi i aktit të mbaruar
gojëmbyllur mbeta
pa mundur të të pyes
në cilin pellg dashurie
e prangosë(m) epshin
TEATRI I MARREZISE
Në teatrin e absurdit
skena moderne
Mbi shpatullat e spektatorëve
dehur pas epshit skenik
luhen dramat e marrëzisë
Personazhet freskojnë ballin
me lotin e tyre të vakët
Tek sa mishërohen
me qetësinë vrasëse
t’spektatorit naiv
ÇFARË NGJAU ME MIKUN
Miku im ka ndryshuar
Dikur dhe ai si unë veshte gjins shtizë
Dhe mbante flokë të gjatë
Unë bartë akoma bluzë më xhepa
Ai veshë xhaketë dhe kravatë
Edhe miku im si unë dikur
Ka qenë kështu siç jam unë
Një idealist i pamposhtur
Sot ai është bërë kuadër shteti
Më egon e vet të pangopur
Mua miku tanimë më ka harruar
S’ka kohë të “humbë” me mua
Karriera ka prioritete tjera
Por kur do të shembët pirgu
Prapë kampër t’iu kujtuar.
MËSO ME KËRKUE FALJE
Kërko falje
Që të lash
i nxan isha
mbas kërkimit t’ fatit tem t’bjerrun
dhe punëve të mija
të vockla
qe më murën kohë të mëdha
E ndjej sa më mungon
Pra më fal
që nuk gjeta kohë
me ndejtun ma gat
me ik u detyrova
m’u arratisun
udhë me u lëshue
atyne qe kanë nxan udhë
E di se duhet mësue me kërkue t’falun
Kërkimfalja
asht lehtësim
nga njajo barrë qe randon
çlirim asht
nga makthi i lidhun nyje n’grykë
ndërgjegjja e vrame
peng i përjetshëm asht.
Mëso falje me kërkue